Nocodzienny gość w schronisku – surykatka

W dniu 24 lutego do tutejszego schroniska trafiła nie lada persona – surykatka.
Przyznamy, że nie do końca wierzyliśmy, że to surykatka, no bo skąd we Włocławku na budowie przy ul. Falbanka w zimę znalazłby się przedstawiciel tego gatunku? przecież surykatki spotykane są na jałowych obszarach sawann, porośniętych niskimi trawami i nielicznymi, rzadkimi drzewami. Nie bytują na bardzo suchych pustyniach ani na obszarach leśnych czy górskich. Gatunek ten jest szeroko rozpowszechniony w zachodnich częściach południowej Afryki, w tym w zachodniej i południowej Namibii, południowo-zachodniej Botswanie oraz północnej i zachodniej Republice Południowej Afryki.
Szybko się jednak okazało, że faktycznie przyjechała do nas surykatka – Timon, bo tak dostał na imię, jest naszym nowym mieszkańcem. To cudowny sympatyczny zwierzak, bardzo szybko przyzwyczaił się do opiekunów i z całą pewnością można o nim napisać, że jest żarłokiem.
Te słodkie istotki mają bardzo dobrze rozwinięte więzi socjalne i jest to jedna z ich cech charakterystycznych. W grupie surykatek występuje tak silna współzależność, że pojedyncze osobniki właściwie nie mają szansy przeżycia. Surykatka to zwierzę bardzo bojaźliwe, na ogół trzymające się okolic swoich nor. Dla bezpieczeństwa całej grupy wystawiają wartownika (rolę tę pełni na zmianę wielu członków kolonii), który w charakterystycznej stojącej pozie obserwuje otoczenie. Punktem obserwacyjnym może być wierzchołek drzewa, krzewu lub skały. Wartownik wydaje z siebie ciągłe, ciche piski informujące resztę grupy, że jest obecny na posterunku. Kiedy zobaczy drapieżnika podnosi alarm, na tyle wcześnie, żeby reszta kolonii zdążyła się skryć w norach.
Surykatki są drapieżnikami, żywią się głównie bezkręgowcami, są to chrząszcze , motyle, termity i szarańczaki. Surykatki są w stanie także upolować skorpiony, które zjadają wraz z kolcami jadowymi i szczypcami. Surykatki polują także na węże, jaszczurki, drobne ptaki i ssaki, pokarm zwierzęcy uzupełniają kłączami i korzeniami. Surykatki są w stanie wiele miesięcy przeżyć bez wody, przeżuwając wcześniej wykopane wilgotne kłącza, korzenie czy dzikie melony. Przysmakiem surykatek są także jaja gadzie i ptasie.
Z uwagi na fakt, że surykatki funkcjonują na suchych terenach a w dzień i żyją w grupach liczących około 20-30 osobników oraz mają bardzo dobrze rozwinięte zachowania społeczne i poczucie przynależności, nie można hodować ich samodzielnie.